Beyaz Güvercin
Atmaca kovalarken beyaz bir güvercini
Balkondan içeriye uçtu o can havliyle Atmaca umutsuzca yükseldi bulutlara Güvercin kurtulsa da korkmuş ve titriyordu Elime aldım onu tüylerini okşadım Konuştum kısık sesle gayet kibar bir tonla Gözleri gözlerime bakıyordu sürekli Beni kimseye verme koru kolla diyordu Bir tabağa su koydum belki içer diyerek Biraz ekmek doğradım yer diye düşünerek Suya da dokunmadı ekmeğe de bakmadı Uçup gitti aniden bir teşekkür etmeden Bir gün sonra dönmüştü balkona o yeniden Köşede yatıyordu hem de yalnız değildi Üç beş çöp getirmişler yanlarında gelirken Yuva olmuştu balkon beyaz güvercinlere Seğmenoğlu |