Coşup aktığına değmez bu dünya
kimseye kalmadı sana da kalmaz
dönüp baktığına değmez bu dünya
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Başa taktığına değmez diyorum
çivi çaktığına değmez diyorum
ağıt yaktığına değmez diyorum
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Beni çilelerden çıkaran üzen
geriye gelmez gemilerle yüzen
diyorum, ne bu devran ne bu düzen
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Gemilerin batımına az kaldı
yok oldu hep ne hatır ne naz kaldı
belki son kış son bahar son yaz kaldı
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Şöhretli olmanın narına yanma
sahte alkışlara inanıp kanma
en iyisi benim başka yok sanma
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Mazlum yarasını saran kullardan
kıllı var ya kırka yaran kullardan
mübarek secdeye varan kullardan
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Dünyaya bayılan bayılmayan da
sarhoşluğundan hiç ayılmayan da
muteber sayılan, sayılmayan da
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Kibir kayasını oysan ne fayda
taşı taş üstüne koysan ne fayda
neşeye sevince doysan ne fayda
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Ol birlik nasıl sağlanır bilmeden
ip dersin nasıl bağlanır bilmeden
gidene nasıl ağlanır bilmeden
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Gözünde bir acayip is var dedim
duyguların kirlenmiş pis var dedim
ufkun ise karanlık sis var dedim
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Asillik kanda, gende diyenlerden
vicdan, merhamet bende diyenlerden
nihayet amannn sende diyenlerden
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Ter temiz edip içini dışını
değiştir gidişatın akışını
yaz etsen dünyanın soğuk kışını
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Verilen vadeler dolduğu doğru
insanın eceli olduğu doğru
gül beniz zamanla solduğu doğru
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Sözlerime malayani his deme
cünüp gezip, abdestliye pis deme
bu dünyada beni iste isteme
kimseye kalmadı sana da kalmaz

Gümüşhanlıyım ben sanma ki yerdim
benim kederim bir bambaşka derdim
alırsan eğer al nasihat verdim
kimseye kalmadı sana da kalmaz

kimseye kalmadı bana da kalsın