MISRALAR VE BEN
Can hırpaladı durdu teni yıllarca
Oysa değişmezdi can çıkmadan huy Dağlar arasında cüce, Düşler arasında devken ben. Ruhum suskun tapınak Sular altında kalan. Dünyaya doğru bir yürüyüş var içimde Başıma çorap ören mısralarım ve ben. Giydirilmiş ayaklarıma nalınlar, Gün görmemiş cümleler bozuyor sessizliği. Güneş kokusu alıyorum Kuru dağ kekiği çiğnerken. Acı veriyor işte sen niyetine… Tarih kitaplarında uykuya dalan ben Gerçeklik mayın tarlası, hayal ise denizdi. Daldım hiç düşünmeden sonsuz deryalara Dokundum en derinine hayatın Dibe vuran hazinelerdi etrafı saran Kayıp ruhlar diyarında İşte mısralar ve ben… Selma Çanakçıoğlu 10 Mart 2021 |
Gönül kaleminiz tükenmesin şairem