Hayal ettim
Yılların arkasında kalan
Bir maziyi
Bu matem sabahında
Sen yoktun... tesellilerin yoktu
Yüreğimde soldu kokladığım güllerin

Hicrana sardım pembe yıllarımı
Ümitlerim alabildiğine karardı
Gelseydin... rüya olsaydı tüm yaşadıklarım
Kahkaham olurdu ayak seslerin
Bastığın yerlere güller sererdim
Gelseydin

Adakların olurdu gözlerim
Bulutlara inat
Sırıl sıklam yağardım
Rüzgar olur mutluluk toplardım bize
Gelseydin

Tüm bu ızdıraplar biterdi
Çektiğim bunca işkenceleri
Silerdi... çalsan şu an kapıyı
Gelişin , gelişin
Hicran olan yaşantımı
Gül bahçesine sarardı

Oysa kendime mahkumum
Yıkılmış viranelerde sana yazıyorum
İsyan ediyorum gökyüzüne
Halbuki ne suçu var ellerinin
Gözlerim hep yaşlarına mahkum edilmiş
Günahı neydi küçücük yüreğinin
Yüreğimde nasırlaşmış acılarla dolaşıyorum
Sen gideli
Bu kentin uykusuz mahkumu ben
Gelseydin
Özgür kuşlar gibi şarkı söylerdim
*

Günay Koçak

12.3.2023

Beklediğim umt salonundan mektuplarım