Bizlerden Bıktın mı Baba *Şiirin hikayesini görmek için tıklayın 2004 yılında babamın vefatı sonrasında o ruh haliyle kaleme almıştım.
Saygılarımla ... İhtiyar olmadan, geçtin de gittin Esrarı sırattan, ürktün mü baba Ansızın bihaber, uçtun da gittin Bilelim bizlerden bıktın mı baba Sohbette mizahı, çeşni ederdin Bin bir düğümleri elsiz çözerdin İlçe de göğsünü gerer gezerdin Dostlara kırılıp küstün mü baba Bilirsin, anacım önceden göçtü Yerle yeksan oldu evimiz çöktü Can olan dostların birçoğu uçtu İzahın üstüne, sustun mu baba Anamın sonrası mutlu olmadın Yeni refikanda huzur bulmadın İyiyim, dedin de içten gülmedin Eşinin yanına, koştun mu baba Dağ gibi başımız, bükülür oldu Gözlerden inciler dökülür oldu Kerpetenle sözler sökülür oldu Varsa engelleri, yıktın mı baba Özlem’le geçmişi, hayal ederiz Akıp yiten hayata, dalıp gideriz Şu gamlı gözlerden seni sileriz Islanan mendili, yırttın mı baba Bayramı seyranı hüzünlü bildik Her şeyi geriden, izleyen olduk Bir olup başına, gör diye geldik Söyle gözlerini örttün mü baba Her daim sohbete, katarız sizi Sizden olan anılar lezzeti tuzu Anamın gülmeyen hareli gözü Seninle birlikte coştu mu baba Her fırsatta anam, seni anardı İsminle konuşur, içten yanardı Sevginle bizleri, kalben sınardı Acaba bunlara, şaştın mı baba .. H.C.ÖRS, Ankara - 11/2009 (Arşiv-8) |