teşekkür ederim angel...
kırık bir ezgiydi ...
çalan... ruhani bir ögenin iç çekişi yahut, seslenişiydi sana... çok sular akmıştı, akacaktı da, göz yaşları nehirlerinden... siyah beyaz bir yalnızlık duyuluyordu, film afişlerinden fırlamış... bu yalnızlığı durduruyordu, koskoca bir buse... yeterince, olmadı, gibi, seslere yankılanıyordu yüreğim sessizce... fısıldıyordu aynı dramı tüm kuşlar göçmeden... bir teşekkürün boyundurluğundan, kurtar beni angel... ne kadar silikleşsede gün, değeri vardı elbet... sen’le... bu ithaf sanadır... |