Kandırdın Beni
Ey dünya aldandım sana ben böyle
Bir eski çul ile kandırdın beni Bir de aşk ateşi koydun gönlüme Bir güzel kul ile kandırdın beni Bitmez hiçbir derdim, envai türden Düzenin çok bozuk işlemez kirden Bir ceketim var ki yırtık kırk yerden Bir ince tül ile kandırdın beni Kimine yarensin döndürdün köşe Kimi düşman ettin kardeş kardeşe Kimi muhtaç iken bir kaşık aşa Bir parmak bal ile kandırdın beni Gâhi aç dolaştım gâh buldum yedim El açtım Mevla’ya çok şükür dedim Muradım yok sana, gitmek istedim Bir tatlı dil ile kandırdın beni Vedat Yılmaz Elazığ / 10. 04. 2016 |