DOLMA KALEM
Hani hatırlar mısın
Bana almıştın ya bir Dolma kalem… Çok benzerdik biz çok… Dışı ışıl ışıl içi kara dolma kalem Bahtımıza benzemiş Elem dokulu hasret kokulu hüzün nakışlı dolma kalem… Yanında da vardı tükenmez kalem Tükenmez demiştin ya ömrü bir solukta tüketen kalem… Tüketti kurulan hayalleri Tükendi tükenmez denen her şeyi Tüketiverdi seni bana yazan kaderi Tekrarı olmadı tükenen o güzel anların Yalnız öyle miydi dolma kalem O doldu ben doldum Hiç vazgeçmedi yazmaktan… Tükendik tükendikçe tekrar dolduk Tekrar tükendik Anlayacağın; bir o tükendi bir ben bir o doldu bir ben Gece gibi hep kara kara dolma kalem Bir gün umutlanır güneşi bekleyen ay çiçeği Doğmayacak güneşin tek yönü karanlığı Kapkara kara geceyi yazdı dolma kalem Hem var ya..! Yazmaktan yorulmadı dolma kalem O yazdı ben yazdım Ama yalnız Yalnız seni yazdı Yazdı be… Dolma kalem… |