İşte gidiyorum
Birakıp da evimi yurdumu
İstemesem de
Neredeyim şu an
Bilmiyorum
İçimde feryatlı uğultular
Kan ağlıyor gözler!

Ankara’ya doğru çıktım yola
Hüzünlü gidişler
Kedim evde öksüz beni bekleyecek
Bir de kuşlarım bensiz neyler
Ah kader! ne yaptım ben sana?

Elbet geleceğim siyah gülüm
Dertlerime ortak kedim
Hep birlikte çekmedik mi acıları
Deprem can alıcı
Yıkıntılar yüzyıla bedel
Sokaklar ayaz, harabe gönüller
Yaralar! Ah yaralar, ölümler
Yok oluşlar!..

Bekle beni geleceğim sevdiklerim
Sesleriniz gitmez kulağımdan
’’Ne olur gitme’’ dersin
Muhabbetlerim ağlar arkamdan
Boynu bükük kaldım
Yollarda...

Ankara’ya varamadım daha
Sabah güneşinde varıp
Selama duracağım Ankara’ya
Sevgiler sunacağım ATAMA
Bir hafta ayrıyım sevdiklerimden
Misafir kaldığım otağdan
Yuvama geri döneceğim siyah incim
Rengarenk kuşlarım
Sabırla bekleyin beni özlemlerim...


Gözyaşı sile sile geldim Türk’ün kalbine
Güneş doğdu ufkuma
Selam ey Ankara
Sana geldi bu bahtı kara
Tut elimi sil gözümün yaşını
Yıkılan şehrimden
Selam getirdim sana Ankara’m

Günay Koçak

Not : bu gün büyük deprem bekleniyor demişlerdi Allah korusun.
İzmir in sallandigini duydum..