Acıları sağdı yüreğim
gözyaşı selinde yüzdü Amik Ovası
suyun derinliklerine gömüldü nicesi, nicesi…
kimi taze gelindi
daha kurumamıştı elinde kınası
okunamamıştı son duası
kiminin henüz dolmamıştı çilesi
hatsiz hesapsızdı kum çakıl, demir kolon hilesi
nerde görülmüştü böylesi
koştular dört nala ölüme
katıldılar ölüm seline
kimi yalın ayak
kimi yatak yorgan sarılı

pencereler kör kanat
ışık sızmıyor gömük altına
kimi söz ettirmiyor maharetine
kimi düşmüş kılıf derdine

acılarım dinmiyor, dinmiyor…
kimi kader deyip yetinir
kimi feryat figan yırtınır
kimi üstümde tepinir
suskun yüreğim ağlıyor ayaz gecelerde
bahtsız kullar ilen
isimsiz kahramanlar yazılır hecelerde

bitmez acılara mezar
bitmez şiirlere konu Amik Ovası

Asi Nehri şaşkın akar
Saman Dağı kara duman kaplı
Nurhak’ta güneş doğmadan batıyor her gece

Amik Ovası’nda yaşam bilmece
çözebilene aşk olsun

İbrahim ŞAHİN