EY ŞUBAT
Biz seni yılın en kısa ayı bilirdik.
Öyle up uzun yazdın ki yüreklere. Biz seni kışın sonu bilirdik. Öyle dondurdun ki bedenleri.. Cemre düşerdi önce havaya suya Isınmaya başlardı bilirdik hava. Buzlar çözülür dönerdi suya. Ama ayazında dondu yürekler. Kısaydı günlerin çabuk biterdi Kar yağar çocuklar gülerdi. Soğukta eldiven bere giyerdi Acıların art arda ağlıyor yürekler . Ey Şubat tükende git gayrı. Bak ana baba evlattan ayrı Gelinlerin kızların gözü yaşlı. Teselli bulmuyor yaralı yürekler. Kime ağlayım kimi ayırayım. Urfalı Maraşlı ben Hataylıyım. Diyarbakırlı, artık Acı!yamanlıyım Osmaniye, Malatya ah Adanalıyım Yerle bir eyledin tüm yürekleri Nedir bu öfken niye dinmiyor? Bir bölge değil Ülkem inliyor Sükûnet sükunet eyle artık. Yazdık altı şubat acı feryaddır. Şubat bizleri yakan bir aydır. Garip Şenol derki aldıkların candır. Bu topraklar şehit yatağıdır |