Karanlık, ürkütücü ve gizemli,
Sonsuzluğa açılan bir kapı gibi.
Korkularımızın içinde kaybolan,
Karanlıkta kaybolan umutlarımız.

Sessizce ilerlerken etrafımızda,
Karanlık güçleri kendine çeker bizi.
Karanlıkta yalnız kalmış hissediyoruz,
Hepimizin içinde korkular uyandırıyor.

Bir adım atarsın, derinliklere düşersin,
Karanlığın boşluğunda kaybolursun.
Gözlerin açık olsa bile, hiçbir şey görmezsin,
Karanlık seni sarar, düşüncelerin karışır.

Bir çıkış yolu ararsın, ama bulamazsın,
Karanlığın seni sardığı gibi sıkışırsın.
Zihnin yalnızlıktan çıkmak isteyince, umutsuzluğa düşersin,
Karanlığın içinde, çaresiz kalırsın.

Karanlık, korkularımızın sembolüdür,
Karanlık, hayatın zorluğunun bir yansımasıdır.
Karanlık, içimizdeki dehşetin ortaya çıkışıdır,
Karanlık, bizi esir alan bir şeydir.

Karanlıkta kaybolan umutlarımız,
Bir gün yeniden doğacak gibi.
Güneşin doğuşu ile aydınlanacak,
Karanlık dağılacak ve biz özgür olacağız.