Yorumunuz için teşekkür ederim.

Kıymetli Üstadım,
Çok değil 30 yıl önce 50 m2'ye 5 kişilik bir aile sığıyordu. Biz beş kardeş iki göz evde büyüdük. Şimdi insanlar 200 m2'ye sığamıyorlar ve 300 m2'lik evlere geçmek istiyorlar. 6 Şubat gecesi, 4 tekerli bir arabanın içerisine sığabileceğimizi ve yaşayabileceğimizi de hep beraber idrak ettik.

Ev alırken "Bu ev depreme yeterince dayanıklı mı" diye kaç kişi sormuştur. Önce prim yapacak mevkii, genişliği, cilası-boyası ve sonra tefrişatı vs. ev alırken aranan kriterlerin başında geliyor.

Bundan sonra anlayışımızı kökten değiştirmemiz lazım. "Evim küçük olsun, ama sağlam olsun." mantığı ve bakış açısı hâkim olmalı. Lüks olmasın, ama sağlam olsun... Ayrıca, şahsen yüksek katlı apartmanları da hayatta hiç sevmedim.

Bu meselenin bir tarafında devlet, bir tarafında sermaye grupları (inşaat sektörü), bir tarafında da kullanıcılar (bizler) var. Gelinen noktada hiç birimiz masum değiliz.

Yani topyekûn bir zihniyet dönüşümü gerek ve her şeyden önce de herkesin AHLÂKLI olması lazım.

Selam ve dua ile