Hâviye (yüksekten düşme)
Araftayım..
Ne bu şehirden kaçabiliyorum Ne de bu şehre sığabiliyorum. Başım, keskin bir ağrının pençesinde. Gözlerim ise hiç görmemesi gereken o karanlık kuyuda.. Yeniden doğmayı umuyorum, yeniden büyümeyi. Kılıfına uydurulmamış hayatım, hüzünle dip dibe.. Bir gülüş, bin kederle takas edilmiş. Oysa bir gülüş için bin kedere hasret kalmaya yeminliyim.. Bir karış toprağa sığmaz da bu beden gider en sancılı gönle gönül verir de dünyam der imiş.. Ölüm derim, gençlik ölümü... Sır gibi kaldı kursağımızda o mutlu anılar.. Küle çevirmiş gönlü o yaban el, Yanmayan bilemez. Mutluluk ise, keskin bıçak misali Her gülüşte kanatır Can yakar imiş. Cehennem derim, ilk Hâviye.. |
Araftayım..
Ne bu şehirden kaçabiliyorum
Ne de bu şehre sığabiliyorum.
Başım, keskin bir ağrının pençesinde.
*** Hâviye *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...