Deprem MelekleriDEPREM MELEKLERİ Bütün fay hatları çatladı Beynimizden, her duyumuza uzanan Kulaklarımız utangaç, mahçup Bastıramamaktan iç sesini vicdanın Enkazdan yükselen feryatlarla Çaresizliğe garkolmuş. Gözlerimiz zor tutunmakta Dehşetin oyduğu yuvalarına Kan kırmızısı çanağı Tutamaz ifrazatını Tozlu tende ıslatırken yanağı. Ölümün tadını aldı yıkıntıda Pepeleşirken dil, meczup Kimi umutsuzluktaydı Yüzüne teğet geçen kirişle Döşeme arasında sıkışmışken Günler geceler boyu, "Anne, artık ölelim" dedirten teslimiyet. Kimi minik öfkesiyle patladı "Noluyo ya, noluyo" Her can farklı sunmakta Ruhunun maruzatını. Cennet kokuları silkinip çıktı Burnumuzu sızlatan çocuk bedenlerde "Ama kardeşim minik, ölebilir" diyen nefesi kokladık ciğerlerimizde Ne dokundu ama her sahnesi afetin Yakıcı teması kavururken kalbimizi Tüm duyularım artık mahzun Ruhlarımız örseli İyi miyim bilmiyorum "Daha muayene olmadım" erol başçı |