TOPLUMSAL SARSINTI
Yer yarıldı gök indi, sabahı görmediler
Karanlığın içinde uyurken söndü gözler Ne soğuktan ne taştan acıdan dondu gözler Çığlık boğdu sözleri, suçlu kim sormadılar Altı Şubat sabahı Güney Doğu sarsıldı. Adana, Hatay, Maraş, Antep ve Adıyaman Binalar yıkılırken ortalık darmaduman Şehirler can pazarı, yaşam göğe asıldı. Dünyayı kefenleyen o amansız sarsıntı Bir anda dönüşüyor çözümsüz bilmeceye Ölüm şavkı vurdukça sığmaz oldum geceye Beni benden alıyor amansız bir sıkıntı Yer yerinden oynuyor insan çığlıklarından Anadolu parçası enkaz altında kalmış Onca insan dönüşsüz derin uykuya dalmış Sağ kalanlar umutsuz ruhsal sağlıklarından Taş üstü taş kalmamış Maraş’ın çarşısında Ruhları dolaşıyor enkazda kalanların Suçlu zincirlerinde künyesi olanların Vicdanları rahat mı manzara karşısında Konuşmak beyhudedir sular durulmuyorsa Sözüne itibar yok boş vaat atanların Vebali boynunuza kefensiz yatanların Gün gelip de suçludan hesap sorulmuyorsa Bir anda helak oldu toprak altında canlar Coşari der ki yetti bu kadar sabır yetti Bu toplumsal sarsıntı tüm hayatı felç etti Tüm kalpleri bir etti duyulan heyecanlar 13.02.2023/Samsun İbrahim COŞAR |