ADEMNAME
bir şehrin ölümünden sonra
üç kez öptü ruhunu tertemiz alnına dokunurken bir çocuğun... usulca serdi üstüne acıyı bir anne çekip giderken sessizce ayaklarında cam kırıkları yüreğinde yarası yarım kalmış bir öykünün... bir yağmur dökülürken şehre tutup ellerinden üç satırlık bir şiirin yalınayak geçti bütün sokakları simsiyah bir çığlık bağrında saklı yerin yedi kat altından kaldırdı başını devler ve ben yanağı gamzeli bir kız çocuğunun gözyaşlarını içtim içimde bin yıllık bir acıyla ve Kabil’den kalma bir öfkeyle yıkandı karanlık tam on şehirden duyuldu çığlığı Habil’in Adem hala habersiz bütün ölümlerden... ve Tanrı artık bütün kurbanları kabul etsin... FATİH ŞAHİN IŞIK ŞAHBEYİT |
Emeğine yüreğine sağlık usta
_________________________________Selamlar