Üzülme Can
Ağlayan bir yaprak gördüm dalında,
Büzüşmüş ve sararmıştı Tirtir titriyordu Küçücük bir rüzgâr, Onu hayattan koparacaktı Az sonra Yaklaşırken rüzgâr Derinden bir AH dedi Ve kooptu dalından Yavaşça incitmeden rüzgâr Bir tüy tutarcasına İşte o şefkat ve merhamet ile Bıraktı onu Dalından koptuğu Ağacın gölgesine Toprak bir anne gibi Bastı bağrına Üzülme dedi Bu kopuş Başka bir dirilişin kapısıdır Üzülme Can Hayrettin KIZILOĞLU |
*** ÜZÜLME CAN *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, Adaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...