Yaşamı büyük bir otobüse benzetirim. Bindiğimizde bizden önce her yaşta, her türde yolcuları olan, sürekli inenler, binenler var. Kimin nerede, ne zaman, neden ve nasıl ineceğini kimse bilmez.
Bende bir ara otobüsten iniyordum ki kaptan “dur Mete senin durak burası değil, senin inmene daha var” dedi ve ben yerime oturdum. Şükür ki yiyecek ekmeğimiz varmış daha ne kadar yaşarım bilemem. Nerde, ne zaman, nasıl inerim onu da yüce Allah bilir. Fakat bu tecrübeden sonra hayata, olaylara ve insanlara bakışım değişti. Yaşamın anlamı bende farklılaştı. Daha hoşgörülü, çevresine daha duyarlı, dikkatli, kırıp incitmeyen, daha detaylı, daha sevecen, olaylara empatiyle yaklaşan, daha bir yardımsever, çözüm odaklı bakış açısını genişlettim ve geliştirdim. Kısacası hayatı daha bir özümseyerek zevkle yaşamaya çalışıyorum, iyi düşün iyi olur diyorum hadi hayırlısı.

OTOBÜS

Hayat bir otobüs binip, inersin
Zaman belli değil, yer belli değil
Nerde, nasıl biter hayret edersin
Bakan gözlerdeki fer belli değil

Kimsenin senedi yoktur yarına
Yaptığın güzel şey senin kârına
Uğramayasın kul intizarına
Meydan belli değil er belli değil

Bazen toplu büyük kaza nedeni
Ya da bir hastalık güya medeni
Gördünüz mü ki hiç mutlu gideni
Gidip de dönen yok sır, belli değil

Kimse bilmez neyle kul yükseliyor
Bir yol bulmuş herkes gidip geliyor
Kimi, neye göre, nasıl eliyor?
Hayır, belli değil şer belli değil

Böyle gelmiş böyle gider bu dünya
Ne çileler çektin kendin gördün ya
İnsanlarla sevgi ağı ördün ya
Uğrun uğrun yolla ser belli değil

Geldin, gördün, gittin bitti olacak
Hayat şaka değil ciddi olacak
İyi insan vade yetti olacak
Musalla taşında kir belli değil

Anzeri hal böyle ibret alına
Kimse güvenmesin dünya malına
İyi düşünülüp, iyi kalına
Sırtında soğuyan ter belli değil

Ozan Anzeri