FELEK
Yalnızlığı yudumluyordu bu aşklar
O anda gözlerinde aşkın bedeli Kalbinde ise aşkın kavurucu ateşi Kül kokuyordu sıfatlarımız Herkes hüzünlenir ahvalına Lakin ölümüyle geldi insan bu cihana Onlar da sükunet isterler gönüllerden Feyz alırlar mahçuplardan Görmezden gelme bu hususu Sonra kurarlar pusuyu Sen bu feleğinde müsterih ol ki Ömrün heder olmasın... |