Sevemedim ben bu dünyayı
Sevemedim.
Daha doğrusu, sevilecek bir tarafını göremedim.
Ya bana, hep kötü yanları denk geldi, ya’ da ben yanlış yollarda gezindim.
Hep acısını çektim hayatın.
Güneşi ayı olmadık yerlerde aradım.

Acı topladım, meyve yerine hayatın bahçelerinden
Güneşi batarken gördüm izledim.
Karanlıklarında öğrendim apalamayı, adım atmayı
Gölgelerdi arkadaşım.
Karda yürüdüm yağmurunda ıslandım.

Sevemedim dedim’ ya, bu dünyayı
Belki ben bilemedim, bulamadım amma hep aradım.
Sevgiyi
Aşkı mesela,
Bunların bir damlasını bile tatmadım.

Yalan değil, vallahi sevemedim dünyayı
Yeminim olsun
Yalan söylüyorsam, kör olayım.
Ne gülünü kokladım
Ne meyvelerinden tattım, bu dünyanın
Nereye tutunduysam dal yerine, kendi kolumu kırdım
Acımdan kimseler görmeden ağladım.

Ah yalan dünya ah, yok mu bunun kolayı
Baha zoru yaşattın
Güneşi bana, gündüz yerine karanlıkta arattın.
Koşmak varken beni apalattın.
Canın yanar demedin.
Senin verdiğin, bir lokma kuru ekmeğine kandım.


Yüksel Şanlı er
25 Oca. 23