Ufkuydu sarı sıcak, belkide içi böylesi kaynıyordu,
Sabahın ilk ışıklarına yazılmış bir eserdi aynadaki görüntüsü,
Öyle uzun uzadıya bir iç dökümü, belkide bir dinleyip üç konuşmalık nefes,
Bir izleyiş di belkide, suskunun dili işte,

Nice seneler böylesi bir bekleyişti,
Aynalar yalancı,
Camlar pervaza küs,
Duvarlar murçlarında kavgalı,

Neyi kaynatıyordu,
Neyi bardakta soğutuyordu,
Öyle bir sessizliğin gemisi,
Ne yönü, ne tarafı, ne denizi,

Boşluğun boşluğuna kürekçi,
Ne giden gittiği yerden döndü,
Ne kalan kaldığı yerden yitti,
Bir boşluğun boşluğuna düştü,

Ne çıkaranı, ne çıkası vardı,
boşluğun boşluğuna bir suskunluğu mandallamıştı,
Kimi kimsesi olmayan bir yaprak,
Bağı bostanı olmayan bir yonca,
Mandalın mandalına sıkışmış bir beyin kanaması…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz