KALMADI!
KALMADI!
Çok fırıldak dönmüş fâni dünyada; İnan görmediğim filim kalmadı! Hiç kulak görmedim bunca feryada; Vermediğim akl-ı selim kalmadı! Her şeyi istemem hiç kendim için Derbeder yanarım hep için için Şu âsî gönlümün ıslahı için; Ele dökmediğim, dilim kalmadı! Yürek yarasına yandım haşlandım Tükenmedim hep yeniden başlandım Gavur parasına servet borçlandım; Bozulmamış liram, pulum kalmadı! Yaşamam mazlumun âhını alıp Yaşarım geçmişe rahmeti salıp Kalpten cüdâ olmamalı bir kalıp; Dilden âlâ kovan, balım kalmadı! Kârım oldu burda çektiğim elem Elemin hakkını yazmadı kalem Kalemimi anlamadı bu âlem; Âleme yazacak, kâlim kalmadı! Karıştım karıştım sonra duruldum Hiç kimseye değil bana darıldım Bu fânide ölüp ölüp dirildim; Kıyametten gayrı, ölüm kalmadı! Murat Kahraman Murâdî 15.01.2023/Taraklı-Sakarya |
anlamdoluydu eser