Siyah beyaz şiirler

Yıllarca hizmet verdim hiçte pişman değilim
Kanunlar çizgim oldu hiç şaşmadım rotamdan
Çalıştığım sürece ne korktum ne eğildim.
Şimdi halsiz çaresiz düşünen emekliyim

Yıllar yılı emek ver çalış didin durmadan
Hizmetten hiç kaçmadım koşturdum yorulmadan
Topluma hizmet ettim kimseleri kırmadan
Altındayım açlığın, sürünen emekliyim

Memuriyet nihayet uzun uğraş çalışma
Çalıştığın sürece kurallara alışma
Çocukların eğtimi sürdü tek bir maaşla.
Şimdi mahkum açlığa sürünen emekliyim

Pahalılık piyasa her gün yeni fiyatlar
Pazar market uzakta boş kalıyor dolaplar
Uzak dememe sebep cüzdanda yok paralar.
Maaş zammı eridi, sürünen emekliyim.

Haberleri seyrettim bir söz ilgimi çekti
Emekliymiş bir bayan şu sözleri sarf etti
’’Bize göre marketler sanki müze gezmekti’
Halk ekmek kuyruğunda sürünen emekliyim

El insaf edin beyler reva’ mıdır, sefil hal
Yazık değil mi halka ağır olmaz mı vebal
Geçim derdi yüzünden hamal olmuşum hamal
Açlık ile baş başa yarışan emekliyim,

Zamlar sağanak oldu çok şiddetli yağıyor
Boşa koysam dolmuyor, dolusu hiç almıyor
Dolu bir şey yok elde, derdimden yel kalmıyor
Dertlerimle baş başa sürünen emekliyim

Terimiz var bu yurdun toprağında taşında
Bizler emek sarf ettik baharında kışında
Şimdide asker miyiz yoksulluk savaşında
El insaf biraz yahu sürünen emekliyim,

Unuttum eti sütü yumurtayı unuttum
Sabah erken saatte halk ekmek yolu tuttum
Torun harçlık istedi onu zorla uyuttum
Derdi içime attım, bozulan emekliyim.

Faturalar peş peşe gelir ara vermeden
Tamda maaş zamanı gelir mola vermeden
Her birisi maaşa konar sıra vermeden
Hanımın karşısında eriyen emekliyim

Köyüme gideceğim de fakat gidecek hal yok
Hiç bir şey fark etmiyor tarlada yok tapan yok
Ne kağnı var ne öküz, eski kara saban yok
Kara kara düşünen, sürünen emekliyim.

Aşıkhasanoğlu yum derde derman ararım
Zamanında köyümde kalmadığma yanarım
Günü gelir bunların hesabını sorarım
Biraz şöyle gerinip sevinen emekliyim