İPEK KOZASI
İPEK KOZASI (SEN)
Yutkunamıyorum, İçemediğim için sıcak nefesini Düğümleniyor pas tutmuş göğsümde yalnızlık Gardı düşünce gecenin Yıldızlar dökülüyor ellerime pul pul Sonra sıfırdan başlayan sensizlik Çehresi düşmüş bir son bekleyiş... Gün, yuvasından yeni çıkmış Karanlığa yaslanmış Altın bir şafak rengi Kurşuni bir hayat zerresi İçine çekiyor beni bu yalaz bensizlik Kozasına güneş vuran ipek böceği misali İçine çekiliyorum Üstümden atamıyorum sensizliği İpek böceği ne kadar düşkünse kozasına Ben de o kadar tutkunum Sesinin her soluğuna Gülümsemeni düşlerime hapsettiğimden beri #pinardoludeniz #şiirsokakta#şiirheryerde💎#şiirduvarı#siyahençokbeyazaaşıktı#sunset#style |
Karanlığa yaslanmış
Altın bir şafak rengi”
Günün geceye kavuşmasını öznel betimlemeyle ne güzel çizmişsiniz resmi şiire.
Yüreğinize kaleminize sağlık...