yoktun;karanlıktıAn olur hüzünlenir yüreğim Bir yağmur bulutudur, Ağladı ağlayacak gözlerim Bir taraftan saraken paslı tabakamdan Küf tutmuş sarı tütünü, Sırtımı yasladığım duvara hüznün resmini çizerim. An olur, Kanadı kırık bir güvercinim, avuçlarına konarım Gözlerime fıratı işlerken; pencere kenarından seni seyre dalarım. Şimdi tüm umutları yolcu eyledim sensizliğine, Şu viran olmuş kahrolası şehir Kilit vursada dilime, Yalnızlığın şahididir dört duvar Her güneş doğumunda Seni aradı ellerim yoktun;karanlıktı. Bir ben vardım birde onlar....... |