Kendine bir durak bul, Kemal Paşalı Ali !
Sığ sularda indir yelkenini,
Çık şu kamarandan, bak şu dünyaya ulan!
Ne yüzler eskitti sendeki gönül ve bendeki aşk.

Gemici der fora !
Ver bakalım Neyzen Tevfik, şu durakta da bir mola.

Hepsi deri ile kemik,
Sırma kaplı gördük her nedense,
Gün geldi işte Ali, heyecan, mühlet; gönül, sabır ister.
Ağacını beğenmez deli ceylan,
Hepsi yalan ...Hepsi yalan.

Iskartamızı çıkardı kadın bildiğimiz izmarit kokulu piyangolar
Ali oğlum bu akşam rüzgâr yok, kur şu masayı!
Deniz dingin, yıldızlar matmazel monolya
Atalım şu tasayı
Var gezinsin çevremizde rengi budunda gondollar
Demode olmuşları sil artık... ey beynim desen de.

Asıl yavrum kâfiyesiz uyaksız bir şiir,
Kimin neyi, kimin nesinde kim bilir…
Rengi de türkuaz olsun.
Hem de bu durak, öyle bir durak olsun ki
Yaşlı bir tazıdan ne farkın var demesinler !
Cımbızla kıl çeker gibi acıtmasınlar
Susta bıçağa keman çalmasını öğretmesinler
Mozart’tan da bir müzik koy ...Ali
Bunlar çok medeni..çok tavşani desinler...

İstersen cırılcıplak soy
Keyif benim dert seninse, sevinecek neyimiz var
İstanbul’u dinliyorum de... gözlerim kapalı
İstersen, de ki, memleket değiştirdi de, bu taşralı
Siniyorsa mızıkası yorgunluğa dair
Hep aynı koku, hep aynı korku
Memleket davaları hiç bitmez şair.

Keşke yanımızda olsaydı Orhan Veli
Yırtmak, yakmak o kadar kolay mı mumyalı defteri?
Roma yandı da ne oldu?
Unuttu mu İskender’i?
Çek oğlum bir fırt da sen,
Duman mâşuk, gönül âşık
Bilmem ki kime?
Sen istersen yüz yıl durmadan af dile,
Gönül yorgun, aşk yorgun, limanlara sine...sine.