Mâh
Pejmurde bir biçime dönüyor iken kıyafet
Ruhun makâmına yetişiyor diken diken ziyâfet Beni aşka inandırdın gıyabında umudun Tüm suçlu bendim yoktu hiçbir kusurun Yirmiüç’de ozan olup vurdum gönül teline Tezenemi bıraktım bir gülcemalin eline Keyfi de, derdi de çekmedim hiç âha Arzuhâlimi anlattım döktüm iç şâha Bir gülüver tüm yokluklarım var olacak Baktığım yıldızın seyri bizlere ar olacak Döndüğün de gönül mülkü aşkından hal eyledi Akıl döndü, beden durdu sözcükler kal söyledi Bir gülen yüz Şehlâ gözlerinle şu garibi mest eyle Doldur şarabından, öp iki kez masum bir buseyle Bundan böyle dilden dile yazdığım yüzü mâhımsın sen Mahşerimsin sevabım, işlediğim günâhımsın sen |