SESSİZCE
Öyle bir sessizlik’ki bu
kimi zamanlar adını bilmediğim kuşların sesini dinlerim penceremde belliğime giren seni düşlerim beraber gezdiğimiz yerlerde renklenen gök kuşaklarında beyaz portakal çiçekleri açarken mor güller arasında seni beklerim belki gelirsin diye bıktım bu ayrılıktan bıktım alınma sana değil sitemim bu hayatın acımasızlığına sonlandırmak için özlemini koşarım sana doğru bir türlü ulaşamıyorum oturduğumuz o ağacın altına giderim yine sen gelirsin aklıma nemli havanın serinliğinde hüzün mevsimi olsa da nedeni içimde bir sevinç var yinede ayrılığımız sonlanır belki diye şimdi bitmeyen hasretinle yalnızlık içinde yaşıyorum sessizce seni Nazmi Şenusta.Orhangazi/BURSA.08.91.2023. |
Emeğinize sağlık hocam tebrik ederim saygılarımla selamlar