Ölüm
ÖLÜM
Yıllanmış köhne bir çınarın Dalları arasından görülen kızillıklar, Martıların kanatları altından süzülüp giderken, Yaşamın donukluğunu içlerinde hissedip Evrene damgasını vururcasına Ufukta kaybolup gidiyordu. O, Hayallerinin tutsagiydi Ve baskıların tüm sıkıntılarını Kısılmış gözlerinde taşırken Demir mazgallar altında kaybolmanın Acisini ruhunda taşıyordu. Çelimsizdi... Zorlanıyordu başını kaldırırken gokyüzüne Son kez derince bir nefes aldıktan sonra Yok oldugunu görmüştü kizilliklarin... Alacakaranligin son demleriydi artik Mahpushaneyi derin bir sessizlik kaplamıştı. DAGCİ |
Hüzün ve acı gerçek
Niceleri var ve çok zor...
Selamlar .