Gayrı ses vermiyor gönül sazım
Yar yar diye bak tükendi özüm,
Dedim’ne nazım var ne bir sözüm,’
Yar sustu pustu çekti içini.

Her yar dedikçe tebdilim şaştı,
Dedim” mantık serden uzaklaştı.”
El ayak birbirine dolaştı,
Yar sustu pustu çekti içini.

Bazen ılgıt yel olur tozarsın,
Kah kasırga bağ bahçem bozarsın,
Dedim”aşkıma mezar kazarsın,”
Yar sustu pustu çekti içini.

Kalmadı tahammül artık yetti,
Dedim”Sabır da terk edip gitti,”
Geriye dönüş yok,yollar bitti,
Yar sustu pustu çekti içini.

Kendim söyledim kendim dinledim,
Sana değil kendime kinlendim
Dedim” boşuna yanıp inledim,”
Yar sustu pustu çekti içini.

Cana can kattım demedim ’aman’,
’Çok çektim senden’ dedi ’ne zaman’?
Dedim’ayrılık ölümden yaman,
Yar sustu pustu çekti içini.

Feride Bektaş