Yaşlandığımı aynaya bakınca anlamış, heyhat demişim.

Ne sen,
Ne öteki,
Nede sonraki,
Unutuyorum hatıraları,
Kayboluyor geçmiş,
Tenhalaşıyor yaşantım,
Tükendi duygularım.
Verilse bir fırsat
İsterim genç olmayı yeniden.
Bu ben miyim? Heyhat!..

Bir yanım ıssız bir ev,
Yanı başımda tedirginlik.
İçimde telaş,
Kaçıyorum her gün görüştüğüm komşudan.
Ne ekmek kaygısı kaldı, ne aş,
Görmeden veriyoruz savaş.
İllet, uçuşuyor etrafta,
Kimde karar kılacağı meçhul!
Uykularım kaçkın,
Bu ben miyim? Heyhat!..

Han duvarları gibi yalnız,
Ağrı dağları gibi soğuk,
Yüzüme baka-baka kararmış,
Asık suratlı hastane, boğuk,
Yorgun, bitkin, ucube mekan,
Bitmez geceleri olur zindan,
Güler yüzle terapi olur insan.
Kararmış gönül duvarları,
Ben yandım,
O da yanmış.
Gülmemiş yüzüne baht,
Yaşamda od’a yanmış.
Hatıralar gibi eskidim,
Bu ben miyim? Heyhat!..
20.4.2021 Emir Şıktaş
"Yaşananlar Kaldı Hatıralarda" adlı şiir kitabımdan..