AnlatılmayanSenin gözlerin beni görmüyor üzgünüm!, Anlatamıyorum sana kavgalarımı İçimde dikenleri yanlızlıgın kanatıyor ruhu. Özgürlük tüm tabuları yıkmaktan geçer Akan sularda ararım diclenin ıslaklığını Esmer bir bakış özlerin işçi evlerinde Kimim neyim hiç anlamı olmayan o şehirde Bir sabah vakti ayazda üşümüşümdür Kimsesiz pencerelerden bakmışımdır karanlığıma Ah o cebecideki hastanede Ankara olmuştur hüzünlerim. Sonra onkolijiyi tanımışımdır.Korku yoldaşım olmuştur. Yitik bir özgürlük ölümü tanıtmıştır bana Köhne bir otelde vakit geçirtmişimdir. Ankara şairleştirmiştir beni Kırşehirli Kezban nerdedir şimdi bilmiyorum. Senin gözlerin beni görmüyor kadınım . Ben başka yorgun kavgaların insanıyım! |