Renklerin dilinden

Hercai gönlüme düşen mavi bir gülüştün
Efsuni bakışlarında yaşamın sırrını aradım
Sürüklendim peşin sıra en kuytu sokaklara
İzini sürdüm kentin varoşlarında, tarihi yıkıntılar arasında
Viran bağlarda yeşilimsi bir bakıştın
Usulca gövdene yaslanırdım katre katre gönlüme akardın
Kapanmaz yaralarım vardı, sevginle bir bir sardığın
Büyülü bir iklimin vardı sende tutulur kalırdım
Yitirilmiş esrik karanlık bir gecenin koynunda kırmızıydın
Tutkulu bir ateş topu misali bağrımda alev aldın
Başladı kollarında kan ter içinde apansız bir sürgün
Yıldızlar eşliğinde ay ışığında yürüdük verandaya
Sarmaşıklar misali ve üryandık
Dağ çiçeklerinin kokusunu yüklenmiş güneyli rüzgarlar
İnceden inceye nemli tenimize dokunur ürperirdik
Gecenin kara pelerini sessiz ve sakin üzerimizi örterdi
Bir de karanlığın müdavimleri, canlı cansız varlıklar vardı
Bilinmeyen sırların, kör, sağır tanığı onlardı
Ardından sevdamız geceye sığmaz, güneş ışınlarına saçlarına dolardı
Seninle aşk tadında yeni bir gün başlardı…

Robin Erdenci / İzmir- Şakran / Adar. 2018