Bir dostun yüzüme gülümseyip, içten pazarlıklı, sevmeyen biri olduğunu ima etmişim

Şiirdi…
Dilimde ezberdi,
Sonra beste oldu sazlarda.
Uykusuz gecelerde söylendi.
Sessizce dinlediğim mısraları vardı,
Ihlamur kokusuydu, yayılırdı,
Mahallenin ıssız sokaklarına.
Beste dilimden düşmezdi,
Adını sorsan kimse bilmezdi,
Benden başka kimse de,
Beste demezdi?
Gülümserdi, sevmezdi!

Uzun, yaz gecelerinde
Hüzün demlenen bir parçaydı,
Dinledikçe kederlenir,
İçten sözlerine eşlik ederdim.
Acı bir dramın öyküsüydü aslında,
Karanlık gecelerin lodosu, rüzgarıydı,
Alıp götürürdü ecele doğru.
Beynime sıçrardı kan gibi,
Kumsalda çırpınan devasa dalgalar,
Kısrak gibi şahlanmazdı besteye.
Dinlerdi sessizce Emircan’ı deniz,
Hoş seda besteyi ise martılar.
Kimdi, neydi, yakamoz da bilmezdi,
Bilmem neden bu şarkıya kimse,
Beste demezdi!..
Gülümserdi, sevmezdi!
14.12.2022 Emir Şıktaş