Söz özün aynasıdır
Edep söz ederken diller lal olur
Arının aldığı gülden bal olur Öküzün sığırın adı mal olur Gördüğü yeşile hemen sulanır Horozlar asıldır tavuğu kollar Karıncayı sever meyveli dallar Eşek anırdımı duyulmaz çanlar, Bir çuval arpaya köylü kullanır Bülbül şakıyınca gül selam durur Manda bağırınca çamura yürür Çok havlayan itler leş yer kudurur, Salyaları akar beyni bunalır Adamlar sözünü canından alır Adamcık sözünü karnından alır Adam kayb olur sade cık kalır Ortada cıklerin sözü dolanır Mustafaoğlu ilyas |