Kelam yok söz yokDuymadın Duyuramadım sesimi sana Bağırdım, Çağırdım İsyan ettim Ortalığın altına üstüne getirdim Bütün herkes sesimi duydu da Bir tek sana duyuramadım sesimi Oysa bir zamanlar küçük bir fısıltı Yeterdi beni duymana Şimdi ne oldu Söylesene ne değişti? Kalbi uzakken insanlar Birbirine sesini duyurmak için bağırır çağırırmış Kalbin benden ne ara bu kadar uzaklastı Ne fısıltılarımı duyar oldun Ne de bu aşk için çırpınan kalbimi Ne de çaresizlik dolu acı çığlıklarımı Bak görüyorsun Bu aralar hiç konuşmaz oldum Mecalim kalmadı artık Yüreğim mavzer kurşunu yedi bir kere İyileşmek ne mümkün Artık iflah olmam ben artık Aşkın suskunlugundayım Kelam yok, söz yok Biz yok. Buna ne derler biliyor musun Yorulmak.. Çok yorgunum çook. Nevin Aktekin Gülfirat 31/12/2022 |
Şiirde samimiyyeti seviyorum.
Şiir özgür bir ruhla yazilirsa hissettirir.
Hissettiren yüreğiniz hiç incinmesin.