Çöküş
Nerden düştüm şu dünyaya?
Konmasaydı keşke adım. Bitmez derdim saya saya Onlar güldü ben ağladım. Benim için hayat durdu Yalnızlığım tahtı kurdu Arkamızdan dostlar vurdu Onlar güldü ben ağladım. Hüzün gördük hüzün bulduk Çocuk gibi avutulduk Mazi olduk unutulduk Onlar güldü ben ağladım. Geçmediler hiç yerime Yıllar çöktü üzerime İnanmak mı artık, kime? Onlar güldü ben ağladım. Gökyüzümün yağmurları Aktı geçti arı duru Gözlerim hep acı kuru Onlar güldü ben ağladım. 2009, Kadıköy (Geriye Ver Yarınları s. 52) |
Emeğine yüreğine sağlık
___________________________Saygılar selamlar