BAĞBANIMA GÜL OLMADIN
Gönül sana sevdalı, tarifsiz bir biçimde
Ben sana bağban oldum, sen bana gül olmadın Sebepsiz bir sessizlik, çöktü kaldı içimde Ben sana mızrap oldum, sen bana tel olmadın Solgun bir resmin ile gözlerimi avuttum Senden sonra gülmedim senelerce yas tuttum Gözümde ırmakların sayısını unuttum Ben sana derya oldum, sen bana göl olmadın Beyaz bir sayfa açtım, ömrümün defterinde Sana yer tahsis ettim, en müstesna yerinde Sönmeyen bir yangınsın gönlümün çemberinde Ben sana ateş oldum, sen bana kül olmadın Ayrılığın sızısı sineme vuruyorken Ben kendi içerimde kendimi arıyorken Her gün bir Nuh Tufanı, ufkumu sarıyorken Ben sana liman oldum, sen bana sal olmadın ŞENTÜRK DURSUN |