Dakikalar geçiyor içimden
Yaşantıları zihnime dökerek
Usulca sersen beni şu karanlığa
İçeri girecek aralık bulamasa da çıldırsa ışık
Yağmur damlaları eksik parçaları çaksa ruhuma
Bir o yanıma bir bu yanıma sallansam ağzımda bir pipo
Ne kadar kekik kokusu aşk
Ne kadar boğulmak kendinde
Üstelik kayalıklarda deniz fenerleri yok
Bulmak ne kadar parçalıyor insanı
Hatta bulamamak bile
Hani o dağlardan gürül gürül akan o yaman yüreğim?
Hani o geçit vermeyen Deli Dumrul yüreğim?
Rüzgarda sürüklenen bir yaprak gibi elleri
Hayata dokunmaya korkan parmakları bir meltem kadar naif
Kendini arayamayacak kadar kör
Bulsa koruyamayacak kadar korkak
Artık beklemekte beklememekte yasak
Sen en iyisimi beni karanlığa ser dostum
Serpilemeyim üzerimde
Yağmur ruhumu çarmıha gersin
Zaman kırbaç kırbaç acılarını dindirsin