BİR' E VERDİM CANIMIGam yüküyle kâh uçar kâh konarım Yerden özge yere verdim canımı. Yollar uzun, menzil ırak, yanarım Hasretinden nâra verdim canımı. Firakından yetim düştüm çöllere Sararırken müştak oldum allara O kadar yakınken gonca güllere Gülistanda hâra verdim canımı. Umut saldım coşkun akan nehirle Dost olup da huzur için kahırla Bade diye gönle dolan zehirle Deryâdaki sırra verdim canımı. Bu sevdada hasret kaldım gülmeye Tomurcukken mahkûm oldum solmaya Azrail dayanmış canım almaya Kömür gözlü yâre verdim canımı. Fena âleminde konup göçerken Ecel şerbetinden bir tas içerken Can kuşum bekâya doğru uçarken Kaçılmayan BİR’e verdim canımı. Gazi Hüseyin KILBAŞ |
saçımda kırağı,alnım buz hele..
yüreğine hapsolduğum güzele
dirilip bin kere verdim canımı.
ne güzel bir heceydi..