İNSAN GÖNLÜ
İnsan gönlü kuş misali
Daldan dala konuverir, Bin bir diyar dolaşıyor! Seyre dalar tüm alemi! İnsan gönlü kuş gibidir. Hep kanatsız uçuverdi! Fani dünya telaşından! Nur deryaya göçüverir! İnsan gönlü sevdalanır İnsan gönlü derya gibi! Gönül coşar dalgalanır Kendisin den geçiverir! Deli gönül laf anlamaz! Derman ara öz nefsine Bıkmıyor ki usanmaz o İnsanoğlu laf anlamaz! İnsan gönlü sevdalanır, Aşık gönül dert çekiyor, Bitmiyor ki gönül kahrı! Bu dünyanın çok cefası. İnsan gönlü vefakardır. Minnet eder sevdiğine! O canana bin can feda! İnsan gönlü cefa çeker! Nice derya gezer gönül Hakikat ne sezer gönül, İnsan gönlü darılmaz ki, O maşuka sevdalanmış! Mevla aşkı yaratmıştır! İnsan gönlü sevdalanır, Bi can canı hep arzular, İnsan gönlü sevdalanır! NAZIM TAŞTAN |