FETRETİN
Mavilerim idam sehpasında
Tahammülün çıkmaz sokağındayım Varlığının fetretinde ızdırabın en parlak devrindeyim Buralarda zaman zemheri Vuslatın mevsimi yok sanki serseri Tükenişlerime ramak kaldı çaresizliğimde Yakup var, sükûtumda Meryem Serilse ayaklarıma koca alem sensiz cennet bile bana cehennem Varlığın rüya oldu şimdi Yokluğun gerçek biliyorum buhranlarım bir gün burhana dönecek Fetretinin iklimi yaprak yaprak yeşerecek. |
Yani gönül boşluğu.
Gönül boşluğu biraz barındırsa içinde hoşluğu, çekilir olur muydu?
Ve yine Fetret...
Hatıraların büyük bir susknuluğun eşiğinde kaldığı yer...
Tebriklerimle...