Kalemim
Kalemimin dili sanki ben değil
Gizli düşlerimi ele veriyor Dostluğum ebedi, küs’üm kin değil Sırlarımı deşip yele veriyor Özlediğim yarim, yazdığı umut Yalanlardan uzak doğrucu davut Bazen bir fırtına bazen bir bulut Surlarımı yıkıp sele veriyor Yorgunluk çökünce, kalıp gidiyor Yar nerde deyince dalıp gidiyor Kalbimden geçeni alıp gidiyor Tikenleri geçip güle veriyor İçimde depreşir yarasız sızı Aşk ile buluşmak derin bir kazı Mutluluk denilen en güzel sözü Bittiğimi bile bile veriyor Çok gelme üstüme, diyor iyiyim Sen duygu kölesi, bense bir beyim Sabrın kalesiyim, suskun deliyim Bilal’iyi yakıp küle veriyor ... Bilal KARAMAN |
Huzurla kalın, selam ve saygılarımla.