Ben, yayla zamanı doğmuş bir bebeğim
Yaylada kesilmiş ve hala oradadır göbeğim
Ve ilk orada açılmış dünyaya gözlerim
Bundan olsa gerek YAYLAYA ÖZLEM’im

YAYLAYA ÖZLEM
Kurt kuşu bir olmuş hepsi üşüşür,
Çobansız sahipsiz sürün yaylalar,
Ayaklarım yalın soğuktan üşür,
Yün çarığı son kez örün yaylalar.

Suyuna hasretim çiçekler gibi,
Önceki haline bürün yaylalar,
Anayı bekleyen bebekler gibi,
Hayalime bir kez görün yaylalar.

Karanlığın sesi arşı delerken,
Gece yıldızlara bezen yaylalar,
Koyun kuzusuna karşı melerken,
Kepenek sırtında gezen yaylalar.

Boş kaldı hanen küstü sofralar,
İnsanlar sohbetler serin yaylalar,
Sarılmıyor artık kanar yaralar,
Özlemin hasretin derin yaylalar.

Duvarların hüzün her yanı kırık,
Bu virane eser senin yaylalar,
Boğazımda durur düğüm hıçkırık,
Gençliğimi geri verin yaylalar.

Acı tatlı pişer dumanın tüter,
Köz olup düşüyor külün yaylalar,
Bu yalnızlığını kim nasıl örter?
Yırtılmış sökülmüş tülün yaylalar.

Bu yıkık halini kim üslenmiş?
Baykuşlara viran halin yaylalar,
Her yanın bahara yaza süslenmiş,
Baharla birlikte gelin yaylalar.

Obanda yörükler toy kurulurdu,
Şenliklerle dolu mazin yaylalar,
Kılıç kalkan sesi yay vurulurdu,
Silinmez yürekten izin yaylalar.

Çelik çomak, misket, aşık atılır,
Gurbet oldu oğlun kızın yaylalar,
Sohbetler bal olur aşa katılır,
Hasret olup yanar sızın yaylalar.

Çınlarken kulakta kavalın sesi,
Birden de kesildi hızın yaylalar,
Tükendi ömrünün son hikâyesi,
Böyleymiş kaderin yazın yaylalar.

Kul Ramazan der ki özüm yaylalar,
Umutla yollarda gözüm yaylalar,
Vuslat olur belki çözüm yaylalar,
Kalmadı diyecek sözüm yaylalar.
RAMAZAN YILDIZ