Derin sevdim derinden kalben seni
Yüreğin bir hazine, denizin dibi gibi
Otağ kurdum, kalbinin orta yerinde
Daldım dibe, hayat buldum kalbinde
Aldım herşeyi dünden bugüne göze
Güvendim yüzme bilmeyen hissime
Hisset sende vurgun yemesin dipte.

Delicesine sevdim delice kalben seni
Bulmuşum delimi, sev bırakma deli’ni
Bulur diyorlar ya her yerde deli, deli’yi
Eğer dilersen sök ve al derim kalbimi
Sevebilen bir deli’den, zarar gelir mi!
Baktım sağıma, ve soluma çoktun’ki
Çokluğun, on nokta dokuz deprem’di.

Sev’dedin bende sevdim kalben seni
Tanımadan, bilmeden ve görmeden
Saçlarının tek teline bile değemeden
Sardım kollarımla sana sarılamadan
Girdim koluna, gerçekten giremeden
Eğildim sevdama, hayata eğilmeden
Gözün gözüme, elin elime değmeden.

Yaşadım, sevdim yaşattım kalben seni
Kimselerin duymadığı yüreğimin diliyle
Kavgam benle, çığlık çığlığa, bağırarak
Duygularımla, beni bende sorgulayarak
Hayallerimde, var olmanı kurgulayarak
Sessiz sakin, kendimle hep savaşarak
Tut kalbimin ellerini, götür kalbine elimi.

Yanarken ateşlerde sevdim kalben seni
Can vermedi sevgim küle dahi dönmedi
Bende nice ormanlar yandı hala sönmedi
Yeşerdi köküm, yeniden yeni filizler verdi
Başkası sevebilir mi, kalbim kadar kalbini
Öylemi sahiden, kalp kalbe karşı derlerdi
Yangına atarak beni, sevdim kalben seni.




13. 11. 2022
Kalb’i Hazan

Hece şiiri değildir...