SENİDE ALACAK ÖLÜM
Dünyada yaşamak için, hayaller kuran
Emanet mal üzerinde, oturup duran
Üç kuruş kazanmak için, garibe vuran
Unutma seni de bir gün, alacak ölüm

Bu yüce ulus, yıkılır diye hiç sanma
Aldatıyorlar hep seni, yalana kanma
Yetim hakkını yiyip, günahını alma
Unutma seni de bir gün, alacak ölüm

Zaman çok değerlidir, harcamayın boşa
Kendini beğenenler, gitmiyor hiç hoşa
Ecel gelince gidersin, sen koşa koşa
Unutma seni de bir gün, alacak ölüm

Zenginlik gidince, yokluğu sana kalır
Aydınlık günün yerini, karanlık alır
Elbet ecel bir gün gelip, seni de bulur
Unutma seni de bir gün, alacak ölüm

Dökülür sarı yapraklar, gelir sonbahar
Yersen garibin hakkını, Allah’ım sorar
Bir gün diyeceksin, işte buraya kadar
Unutma seni de bir gün, alacak ölüm

Yaşam biter anlamadan, kapanır perde
Yığılıp kalırsın bir gün, olduğun yerde
Kurtulacağını sanma, düşersin derde
Unutma seni de bir gün, alacak ölüm

Malına mülküne güvenip, gidersin düz
Ahrette bulamasın, söylenecek bir söz
Yetmez mi artık, kalmadı bakılacak yüz
Unutma seni de bir gün, alacak ölüm

Azrail gelip durunca, bir kez önünde
Ne malın kalır ne mülkün, o an yerinde
Sende hesap vereceksin, günün birinde
Unutma seni de bir gün, alacak ölüm

Midayet’im yazma, ölümün şakası yok
Yazıp duruyorsun, bilirsin gidenler çok
Bedel ödenecektir boş lafa karnım tok
Unutma seni de bir gün, alacak ölüm
(0867) Kasım 2009
Şair Midayet Kara