Koridorlar
Tanrı cehennemini onlara,
Burada mı yaşatıyor? İki dünya arasında kalan Boş hastane koridorları... Kimi umuduna bel bağlar, Kimi şifa bulur. Artık acıtacak ağrıları olmayacak, Adeta ikinci hayat başlayacak... Kimi umudunu hayallerine bağlar, Belkiler keşkeler hayatını kaplar, Geceler boyu çekilen ağrılar, Ahlar vahlar sızılar... Kimi odaya ölümün karanlık eli değer, Bu da bir nevi kurtuluştur, Ağrılar, her şey sona erer Bu sefer de başındaki yakınların Ailen feryat figan eder... Uzaklarda bir yerde Önce bir bebek ağlaması duyulur, Ebe kadın bağırır ’Dördüncü çocuğunuz da kız oldu!’ diye... |