kabile -bir kabileye katıldık sıfırdan vakit hepten erken kesmemişken elleri biz kadar baş baktık avuçlarımıza meczublarımızı gömerek kaderin derin çizgisinden sonradan öğretilen kuzguni dürtü gömmek öyle çoçuk olmuştuk ya ilk çığlığın sıcak fırtınasından annelerimizin kucaklarına düşerek sevmek gibi hışırtılı dinleyerek çürümeyen kabinlerden ak babalarını yaşatan serçeler haber verirler yerin ahvalinden ateşin dairesel kaldıraçları yükselen kaburgaları dışa vuran sırtı öperken doymaya güven olmaz dudakların haberi can çekimi sinir uçlarına yüksek yükseği öteler bir mezar bir mezarı tekmeliyorken uçlara boyalı yüzlerden çığlık atan o kabile hep var şimdi |