BEN BENİ BEN BANA DA KALDIM DURU BİR SUYA KONAN SERÇE GÖZYAŞINDAnicedir uykuyum, uyur uyanık, yoksa uyanmakta zul olan mıyım, güneş perdelerimi araladı, gören ben miyim, gözümde ki perde mi, saatler geçti durmadan, yorulmadan, kıpırdamadan, ses soluk titremeden, heceli geceler ne dudaktan sökülüp çırpılıp, ne de çamaşır telinde salınır, öyle soğuk, öyle donuk, öyle sıradan, öyle cansız, bir sabah ellerimden tuttu, hadi bir adım at, hafif bir çarşafı silkele, hadi uyan serçelerin kanadında, hafif hafif silkelen, kanat kanat, ben beni ben bana da kaldım, duru bir suya konan serçe gözyaşında… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |